Λαπαροτομία (Ανοιχτή Χειρουργική)

Λαπαροτομία ονομάζεται κάθε επέμβαση που γίνεται με εγκάρσια ή κάθετη τομή στο κοιλιακό τοίχωμα, προκειμένου ο Χειρουργός να έχει πρόσβαση στα γυναικολογικά όργανα δια μέσου της κοιλιάς. Αποτελεί την κλασική τεχνική χειρουργικής. Μπορεί να γίνει με γενική και με περιοχική (επισκληρίδιο – ραχιαία) αναισθησία.

Η διάρκεια της επέμβασης ποικίλλει, ανάλογα με το είδος της επέμβασης που θα εκτελεστεί. Η συρραφή της τομής γίνεται με ενδοδερμική πλαστική ραφή, ώστε να επιτευχθεί το βέλτιστο αισθητικό αποτέλεσμα.

Οι Ιατροί μας χειρουργούν με ανοιχτή χειρουργική όλες τις καλοήθεις και ογκολογικές γυναικολογικές παθήσεις. Σε ορισμένες ογκολογικές επεμβάσεις, η λαπαροτομία, αποτελεί την κύρια, βέλτιστη χειρουργική τεχνική. Σε ορισμένες περιπτώσεις κρίνεται αναγκαίο να προηγηθεί κατά την ίδια ανοιχτή επέμβαση και με την ίδια νάρκωση, διαγνωστική λαπαροσκοπική βιοψία προκειμένου να αποκλειστεί άλλο παθολογικό πρόβλημα. Ακολουθεί η ανοιχτή χειρουργική εφόσον αυτή πλεονεκτεί για το συγκεκριμένο πρόβλημα.

Σήμερα, παρά τις ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές (λαπαροσκοπική, υστεροσκοπική, ρομποτική), η λαπαρομία αποτελεί κύρια χειρουργική επιλογή, όταν:

Για κάποιο λόγο δεν είναι εφικτή η λαπαροσκοπική επέμβαση. Τέτοιοι λόγοι είναι ο ειλεός με μεγάλη διάταση του εντέρου, η γενικευμένη περιτονίτιδα, η αιμοδυναμική αστάθεια της ασθενούς, οι διαταραχές πηκτικότητας, η βαριά καρδιοαναπνευστική ανεπάρκεια, οι πολλαπλές προηγηθείσες χειρουργικές επεμβάσεις.

Μια τέτοια περίπτωση αποτελεί για τους Ιατρούς Δρ. Δ. Ευαγγελινό και Δρ. Π. Σκαφιδά, η ανοιχτή χειρουργική στην εξαίρεση των ινομυωμάτων της μήτρας, εκτός από επιλεγμένες περιπτώσεις. Επιλέγεται ως τεχνική όταν ο αριθμός των ινομυωμάτων, το μέγεθος και η εντόπισή τους, ιδιαίτερα εάν ευρίσκονται πλησίον μεγάλων αγγείων, του ουρητήρα ή της σάλπιγγας, περιορίζει την εφαρμογή της λαπαροσκοπικής προσέγγισης.

Η τεχνική που εφαρμόζουν στα πολλαπλά και μεγάλα ινομυώματα είναι η προσωρινή απομόνωση με clips των αγγείων που τροφοδοτούν τη μήτρα (μητριαία αρτηρια και ωοθηκικά αγγεία), προκειμένου η επέμβαση να καταστεί αναίμακτη και με ειδικές τεχνικές συρραφής να διασφαλιστεί η αντοχή των τοιχωμάτων της μήτρας σε μία μελλοντική κύηση.

Επιλέγεται η ανοιχτή χειρουργική προκειμένου να αφαιρέσουν μεγάλους όγκους χωρίς τον τεμαχισμό τους μέσα στη μήτρα, για λόγους ογκολογικής ασφάλειας, καθώς αυτή ειναι η πρώτη επιλογή σε πολλά Ογκολογικά Κέντρα του εξωτερικού. Εάν ο όγκος μπορεί να εξαιρεθεί χωρίς τεμαχισμό, ανέπαφος, τότε επιλέγεται ως προτιμότερη χειρουργική πρακτική, η λαπαροσκοπική χειρουργική.

Οι κυριότεροι λόγοι που η ανοιχτή χειρουργική έχει υποχωρήσει έναντι της ενδοσκοπικής χειρουργικής (λαπαροσκοπικής και υστεροσκοπικής), είναι ότι με το λαπαροσκοπικό μικροσκόπιο, η επόπτευση όλης της κοιλιάς και των γυναικολογικών οργάνων είναι πολύ καλύτερη διότι προσφέρει άριστη ορατότητα στον χειρουργό. Επίσης, επειδή η ανοιχτή χειρουργική τομή προκαλεί περισσότερες συμφύσεις, οι οποίες ειδικά στις νέες γυναίκες, αποτελούν αντένδειξη για τη γονιμότητα.

Η λαπαροτομία από κάποιους ασθενείς προτιμάται ως τεχνική λόγω μειωμένου κόστους επέμβασης, αλλά στον ιδιωτικό τομέα υγείας κάτι τέτοιο δεν ισχύει, διότι ο χρόνος και κατ΄ επέκταση το κόστος μετεγχειρητικής ανάρρωσης στην κλινική μετά από επέμβαση λαπαροτομίας, είναι μεγαλύτερος και ισοσκελίζει τη διαφορά. Άρα, τα κριτήρια επιλογής τεχνικής, είναι αποκλειστικά επιστημονικά εκ μέρους των ιατρών της ομάδας μας.

Σε έμπειρα χειρουργικά χέρια οι επιπλοκές της επέμβασης ελαχιστοποιούνται ,αλλά πάντα μία επέμβαση επιφυλάσσει κάποιους κινδύνους, όπως: αιμορραγία από τα μεγάλα αιμοφόρα αγγεία της μήτρας, φλεγμονή, τραυματισμός οργάνων, όπως ουροδόχος κύστη ή έντερο.